Słowenia - jaskinie (2014)

Fotorelacja w wyjazdu speleologicznego do Słowenii.

Końcem maja 2014 roku dołączyliśmy do wyjazdu w słoweńskie jaskinie zorganizowanego przez Klub Taternictwa Jaskiniowego „Speleoklub” Bielsko-Biała. Spędziliśmy w Słowenii w wyśmienitym towarzystwie cztery intensywne dni. Naszym celem była eksploracja krasowych jaskiń w regionie Notranjska w południowo-zachodniej Słowenii. Gwoździem programu była wielka jaskinia Gradišnica. Na miejscu pobyt wzbogacił i urozmaicił słoweński speleolog Primož Jakopin oprowadził nas po jaskiniach pod ścianą Planinsko Polje (Vranja Jama, Skadena Jama) wszedł również z nami do jaskini Najdena Jama. Primož okazał się gawędziarzem i kopalnią wiedzy, dużo zyskaliśmy dzięki jego towarzystwu. Wisienką na torcie okazała się wizyta w rejonie Rakov Škocjan gdzie zwiedziliśmy bardzo ładną jaskinię Zelške Jame. Wyjazd miał silne wsparcie dokumentacyjne w postaci fotografa i filmowca. Część (ta ładniejsza) fotografii jest autorstwa „kierownika wyjazdu” Krzyśka Handzlika.

: Po południu dojeżdżamy pod jaskinię Gradišnica położonej na południe od miejscowości Logatec, gdzie organizujemy biwak. Do późna w nocy trwają ogniskowe gawędy.(fot.K.H)

: Rano przygotowujemy się do zjazdu. ”Worujemy” liny zgodnie z opisem technicznym jaskini.

: Michał i Kuba poręczują zakładając dwie niezależne liny żeby nie tworzyły się korki na długich odcinkach „zlotówki”.

: Najdłuższy odcinek pokonywany „w lufie”(czyli bez kontaktu ze ścianą) ma około 40 m.

: Marcin na „przepince” w dolnej części „zlotówki”. Czyli mówiąc bardziej zrozumiale – punkt w którym zamocowane są liny i należy przepiąć się na kolejny jej odcinek zarówno w trakcie zjazdu jak i podchodzenia.(fot.K.H)

: Od dołu otwór jaskini wydaje się mały. Wszędzie gdzie docierają promienie słońca można zauważyć bujnie rozwijające się rośliny.(fot.K.H)

: (fot.K.H)

: (fot.K.H)

: Stoimy na dnie sali Putika (Putickova dvorana) o szerokości 90m i wysokości 51m. Jesteśmy na głębokości około 190 m. Dno jaskini (a właściwie najniższy poziom wody) położone jest na głębokości około 220 m i prowadzą do niego boczne korytarze.(fot.K.H)

: Dno sali pokryte jest grubą warstwą błota. Które odkłada się tu corocznie po wiosennych roztopach w trakcie których prawie cała sala wypełnia się wodą.

: Chodzenie po błotnistym dnie może sprawiać trudności.

: Najwyższy poziom wody w sali Putika dochodzi do około 160 m poniżej poziomu otworu. Na tym zdjęciu to gdzieś koło najwyżej znajdującej się osoby.(fot.K.H)

: –

: Do otworu wpada duża ilość martwego drewna i jego kawałki spotkać można nawet na dnie jaskini.

: Tak zwana galeria Krausa wyprowadza pod studnie zlotową.(fot.K.H)

: (fot.K.H)

: Wyjście prawie siedemdziesięciometrową studnią zajmuje sporo czasu!

: –

: Wychodzenie synchroniczne;). Dla mniej doświadczonych uczestników wyjazdu równoległa lina na której znajdował się doglądający wszystkiego kolega była dużym ułatwieniem.

: (fot.K.H)

: Ostatni wychodzący muszą zdeporęczować liny i wynieść je na powierzchnię.(fot.K.H)

: W runie lasu fantastyczna roślinność, tutaj powszechny, a w Polsce naprawdę rzadki języcznik zwyczajny (Phyllitis scolopendrium).

: Omszone wapienne głazy z płożącym się możylinkiem mchowatym (Moehringia muscosa).

: Zanokcica skalna (Asplenium trichomanes).

: Po południu pojechaliśmy jeszcze do doliny Pekel (Piekło) obok Borownicy. Po drodze oglądamy zamek Bistra będący dawnym klasztorem Kartuzów. Obecnie mieści się w nim Słoweńskie Muzeum Techniki.

: W malowniczej dolinie (kanionie) Pekel znajduje się pięć wodospadów o wysokości od kilku do kilkunastu metrów.

: Wodospad „drugi” ma około 16 m wysokości.

: Wodospad „trzeci”. Dolina wyerodowała wzdłuż uskoku utworzonego w dolomitowej skale. Łączny spadek potoku w kanionie wynosi około 270 m.

: Na łąkach w dolinie spotkać można storczyki z gatunku kukułka Fuchsa (Dactylorhiza fuchsii).

: Malowniczy klon polny (Acer campestre).

: Wpisujemy sie do książki wejść przy wylocie doliny.(fot.K.H)

: Kolejnego dnia podjechaliśmy pod jaskinię Najdena jama. Ponieważ w jaskini i okolicach odbywał się właśnie zlot słoweńskich speleologów wybraliśmy się najpierw na zwiedzanie okolic obfitujących w jaskinie. Pierwszą była monumentalna Vranja jama.

: Otwór wejściowy Vraniej jamy.(fot.K.H)

: Kolejną jaskinią odwiedzoną przez nas była Skednena jama.(fot.K.H)

: Naszym przewodnikiem był słoweński speleolog Primož Jakopin.(fot.K.H)

: W jednum z bocznych korytarzy obejrzeć można całkiem ładne nacieki.

: “W drodze ku światłu”.(fot.K.H)

: Primož.(fot.K.H)

: Pod nami Planinsko polje. Obszar ten o wielkości około 10 km² jest okresowo zalewany wodą najczęściej po okresie roztopów. W tym czasie zalewane są również częściowo okoliczne jaskinie.

: W najniższej części polja, w miejscu ponoru rzeki Unicy, w roku 1889 wykopano studnie mające poprawić przepływ wody i przyspieszyć osuszanie polja. Takie sztucznie powiększone ponory nazywane są z grecka katavotron. Na cześć ich budowniczego studnie te noszą imię Wiliama Putika (Putickove štirne).

: Niedaleko od katavotronów znajduje się jaskinia Velika jama Pod stenami.

: Jaskinia ta jest okresowo zalewana przez wody gromadzące się na polju i jej wnętrze całe
zasłane jest resztkami drewna.(fot.K.H)

: Wracając przez polje spotykamy stado bardzo fotogenicznych krówek.(fot.K.H)

: Tereny polia które są okresowo zalewane charakteryzują się wysoką urodzajnością gleby zasilanej przez namuły.

: Po południu wchodzimy do jaskini Najdena jama.(fot.K.H)

: Najdena jama ma bardzo urozmaiconą szatę naciekową.(fot.K.H)

: Stalaktyty rurkowe nazywane są makaronami.

: Strach ma wielkie oczy!(fot.K.H)

: W wielu miejscach w jaskini są powieszone stałe liny poręczowe i do jej zwiedzania praktycznie potrzebna jest tylko uprząż z lonżami.(fot.K.H)

: (fot.K.H)

: (fot.K.H)

: (fot.K.H)

: „Matka ziemia” wyrzeźbiona z gliny.(fot.K.H)

: Wieczorem rozbijamy namioty na polach Planinskiego polja.

: Wieczorna impreza.(fot.K.H)

: Następnego dnia przejechaliśmy do doliny Rakov Škocjan gdzie mieliśmy zamiar zwiedzić system jaskini Zelške jame.

: Przez Zelške jame przepływa rzeka Rak wzdłuż której podchodzimy do jej wywierzyska.

: Przechodzimy pod kamiennymi mostami oddzielającymi większe komory zawalonej niegdyś jaskini.

: –

: Nad nami mały „naravni most” który wznosi się 42 metry ponad poziom rzeki.

: Wywierzysko rzeki Rak jest równocześnie jednym z wejść do systemu Zelške jame. Żeby dostać się do suchych ciągów jaskini trzeba przepłynąć paręset metrów w górę biegu rzeki płynącej już w jaskini. Przepływając tzw. Wielkie jezioro część z nas korzysta z małych dmuchanych pontonów a część płynie w neoprenowych piankach.

: Suche ciągi jaskini mają bardzo ładną i dobrze zachowaną szatę naciekową. Z uwagi na trudny dostęp i zamknięte „suche” wejście nie jest ona odwiedzana przez zwykłych turystów. (fot.K.H)

: –

: –

: –

: –

: Draperie naciekowe

: Polewy naciekowe

: Ciekawe formy naciekowe na stropie jaskini

: (fot.K.H)

: –

: (fot.K.H)

: (fot.K.H)

: Stalaktyty, stalagmity i stalagnaty

: (fot.K.H)

: Draperia naciekowa

: (fot.K.H)

: (fot.K.H)

: Nawet w „suchych” partiach jaskini trzeba czasami pokonywać przeszkody wodne o głębokości „ponad gumiak”.

: Jaskinia Zelške jame jest ostatnim punktem programu. Pakujemy się i ruszamy w drogę do domu.

Fotorelacja w wyjazdu speleologicznego do Słowenii.

Po południu dojeżdżamy pod jaskinię Gradišnica położonej na południe od miejscowości Logatec, gdzie organizujemy biwak. Do późna w nocy trwają ogniskowe gawędy.(fot.K.H)

Rano przygotowujemy się do zjazdu. ”Worujemy” liny zgodnie z opisem technicznym jaskini.

Michał i Kuba poręczują zakładając dwie niezależne liny żeby nie tworzyły się korki na długich odcinkach „zlotówki”.

Najdłuższy odcinek pokonywany „w lufie”(czyli bez kontaktu ze ścianą) ma około 40 m.

Marcin na „przepince” w dolnej części „zlotówki”. Czyli mówiąc bardziej zrozumiale – punkt w którym zamocowane są liny i należy przepiąć się na kolejny jej odcinek zarówno w trakcie zjazdu jak i podchodzenia.(fot.K.H)

Od dołu otwór jaskini wydaje się mały. Wszędzie gdzie docierają promienie słońca można zauważyć bujnie rozwijające się rośliny.(fot.K.H)

(fot.K.H)

(fot.K.H)

Stoimy na dnie sali Putika (Putickova dvorana) o szerokości 90m i wysokości 51m. Jesteśmy na głębokości około 190 m. Dno jaskini (a właściwie najniższy poziom wody) położone jest na głębokości około 220 m i prowadzą do niego boczne korytarze.(fot.K.H)

Dno sali pokryte jest grubą warstwą błota. Które odkłada się tu corocznie po wiosennych roztopach w trakcie których prawie cała sala wypełnia się wodą.

Chodzenie po błotnistym dnie może sprawiać trudności.

Najwyższy poziom wody w sali Putika dochodzi do około 160 m poniżej poziomu otworu. Na tym zdjęciu to gdzieś koło najwyżej znajdującej się osoby.(fot.K.H)

–

Do otworu wpada duża ilość martwego drewna i jego kawałki spotkać można nawet na dnie jaskini.

Tak zwana galeria Krausa wyprowadza pod studnie zlotową.(fot.K.H)

(fot.K.H)

Wyjście prawie siedemdziesięciometrową studnią zajmuje sporo czasu!

–

Wychodzenie synchroniczne;). Dla mniej doświadczonych uczestników wyjazdu równoległa lina na której znajdował się doglądający wszystkiego kolega była dużym ułatwieniem.

(fot.K.H)

Ostatni wychodzący muszą zdeporęczować liny i wynieść je na powierzchnię.(fot.K.H)

W runie lasu fantastyczna roślinność, tutaj powszechny, a w Polsce naprawdę rzadki języcznik zwyczajny (Phyllitis scolopendrium).

Omszone wapienne głazy z płożącym się możylinkiem mchowatym (Moehringia muscosa).

Zanokcica skalna (Asplenium trichomanes).

Po południu pojechaliśmy jeszcze do doliny Pekel (Piekło) obok Borownicy. Po drodze oglądamy zamek Bistra będący dawnym klasztorem Kartuzów. Obecnie mieści się w nim Słoweńskie Muzeum Techniki.

W malowniczej dolinie (kanionie) Pekel znajduje się pięć wodospadów o wysokości od kilku do kilkunastu metrów.

Wodospad „drugi” ma około 16 m wysokości.

Wodospad „trzeci”. Dolina wyerodowała wzdłuż uskoku utworzonego w dolomitowej skale. Łączny spadek potoku w kanionie wynosi około 270 m.

Na łąkach w dolinie spotkać można storczyki z gatunku kukułka Fuchsa (Dactylorhiza fuchsii).

Malowniczy klon polny (Acer campestre).

Wpisujemy sie do książki wejść przy wylocie doliny.(fot.K.H)

Kolejnego dnia podjechaliśmy pod jaskinię Najdena jama. Ponieważ w jaskini i okolicach odbywał się właśnie zlot słoweńskich speleologów wybraliśmy się najpierw na zwiedzanie okolic obfitujących w jaskinie. Pierwszą była monumentalna Vranja jama.

Otwór wejściowy Vraniej jamy.(fot.K.H)

Kolejną jaskinią odwiedzoną przez nas była Skednena jama.(fot.K.H)

Naszym przewodnikiem był słoweński speleolog Primož Jakopin.(fot.K.H)

W jednum z bocznych korytarzy obejrzeć można całkiem ładne nacieki.

“W drodze ku światłu”.(fot.K.H)

Pod nami Planinsko polje. Obszar ten o wielkości około 10 km² jest okresowo zalewany wodą najczęściej po okresie roztopów. W tym czasie zalewane są również częściowo okoliczne jaskinie.

Niedaleko od katavotronów znajduje się jaskinia Velika jama Pod stenami.

Jaskinia ta jest okresowo zalewana przez wody gromadzące się na polju i jej wnętrze całe

zasłane jest resztkami drewna.(fot.K.H)

Wracając przez polje spotykamy stado bardzo fotogenicznych krówek.(fot.K.H)

Tereny polia które są okresowo zalewane charakteryzują się wysoką urodzajnością gleby zasilanej przez namuły.

Po południu wchodzimy do jaskini Najdena jama.(fot.K.H)

Najdena jama ma bardzo urozmaiconą szatę naciekową.(fot.K.H)

Stalaktyty rurkowe nazywane są makaronami.

Strach ma wielkie oczy!(fot.K.H)

W wielu miejscach w jaskini są powieszone stałe liny poręczowe i do jej zwiedzania praktycznie potrzebna jest tylko uprząż z lonżami.(fot.K.H)

(fot.K.H)

(fot.K.H)

(fot.K.H)

„Matka ziemia” wyrzeźbiona z gliny.(fot.K.H)

Wieczorem rozbijamy namioty na polach Planinskiego polja.

Wieczorna impreza.(fot.K.H)

Następnego dnia przejechaliśmy do doliny Rakov Škocjan gdzie mieliśmy zamiar zwiedzić system jaskini Zelške jame.

Przez Zelške jame przepływa rzeka Rak wzdłuż której podchodzimy do jej wywierzyska.

Przechodzimy pod kamiennymi mostami oddzielającymi większe komory zawalonej niegdyś jaskini.

–

Nad nami mały „naravni most” który wznosi się 42 metry ponad poziom rzeki.

Suche ciągi jaskini mają bardzo ładną i dobrze zachowaną szatę naciekową. Z uwagi na trudny dostęp i zamknięte „suche” wejście nie jest ona odwiedzana przez zwykłych turystów. (fot.K.H)

–

–

–

–

Draperie naciekowe

Polewy naciekowe

Ciekawe formy naciekowe na stropie jaskini

(fot.K.H)

–

(fot.K.H)

(fot.K.H)

Stalaktyty, stalagmity i stalagnaty